Voor de wachtkamer ontwierp Philip Lüschen "worth waiting for": een bord waarmee je de wachtrij laat verdwijnen en fopneuzen om jezelf onherkenbaar te maken. Hij illustreerde er een erg mooi boek bij.
Jetske Visser staat in haar film "forgotten memory" stil bij dementie: wat is een theepot als je niet meer weet wat een theepot is? Het servies dat zij ontwierp smelt als je er thee inschenkt; het is niet meer wat je denk dat het is. De tegels zijn van Hidde Kleinhesselink. Hij noemt ze therapeutische tegels: iedere dag tegels tekenen om zo rust te creëren. De borduurbare tafel is van Anne Vader.

Met de spiegels is iets bijzonders aan de hand: mirrors that deceive van Germans Ermics. Het is net alsof je door de muur kijkt, maar toch kijk je naar jezelf. Makiko Shinoda ontwierp een teddybeer van diverse materialen om te voelen. Bij de uitgang hingen nog een keer foto's van alle ontwerpen. Met een pijltje mogen de bezoekers stemmen op hun favoriete ontwerp voor de publieksprijs. Toen ik er was, stond de mijnenonsteker van Massoud Hassani op kop.
Nog even bijzondere aandacht voor de film van Charlotte Porskamp face your facebook waarin Santje de Boer en Mike Senders facebook in het echt beleven. De absurditeit levert echt hilarische scenes op. Neem er even de tijd voor. (ik vind het LEUK!)
De Graduation Show is nog t/m 30 oktober te bezoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten