We bespraken een aantal schilderijen. Twee wil ik er uit lichten en op mijn blog plaatsen: 'Het gerucht' van Joop Moesman en 'Asta Nielsen' van Pyke Koch. Zeker 'het gerucht' zou ik graag eens met eigen ogen bezichtigen, maar helaas hangt het bij iemand thuis. De vrouw zit zo nonchalant op haar fiets, rechtop, haren in de wind, fluitend (?) op weg naar vioolles of iets dergelijks. Bij dit beeld past eigenlijk helemaal niet dat ze naakt is en dat maakt het schilderij ook zo spannend. In haar lichaam kun je ook de mooie vorm van een viool zien.
Het schilderij van Pyke Koch is te bezichtigen in het Centraal Museum in Utrecht.
Aan bod kwam ook Martinus Nijhoff en omdat ik heel vaak over de Martinus Nijhoffbrug bij Zaltbommel rijd (de "bijna-thuis-brug") vind ik het leuk om het gedicht op te nemen waardoor zijn naam aan de nieuwe brug is verbonden.
De moeder de vrouw
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Een heerlijke, inspirerende middag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten