Gezin zoekt boer

Als stads gezinnetje met alleen maar een goudvis als huisdier, hadden wij erg veel zin om een vakantie op een boerderij door te brengen. We hadden een tip gekregen over boerderij de Stroblhof in Beieren, Zuid Duitsland. Ik heb daar echt genoten: niet iedere dag iets moois, maar iedere dag heel veel moois!



Op de boerderij zijn koeien (de verse melk 's ochtends werd niet door iedereen met evenveel enthousiasme ontvangen), kippen (de eieren wel!), konijnen (met jonkies) en -daar hadden de kinderen het meest naar uitgekeken- paarden en pony's! Iedere dag mochten ze de pony's naar de wei brengen en weer ophalen. Natuurlijk mochten ze ook op de pony's rijden, hen borstelen en hen voeren. Op een dag hoorde ik heel enthousiast: "mama! mama!, kijk eens!" en daar kwamen ze om de hoek gereden; op een paard! Klip klop, klipperdeklop, heel relaxed. Het hoogtepunt van de week was rijden in een koetsje met 'onze pony's'. Ik moest er wel om lachen, mijn hele vakantie draaide opeens om paarden en pony's.

Naast alle levende have was er nog veel meer te doen. De schuur was omgetoverd tot een speelparadijs met klimrekken, trampoline en een ballenbad. De zandbak zat vol tractoren en graafmachines en op de binnenplaats stonden enorm veel skelters in alle soorten en maten. De kinderen waren alleen maar aan het spelen en hadden amper tijd om te komen eten.

En dan was de omgeving ook nog eens heel mooi. Ik heb me verbaasd over de uitgestrekte velden vol boter- en paardenbloemen. Overal waar je keek zag je gele weides. Ik heb dat nog nergens zo gezien. In blauwe meertjes, aan de voet van de Alpen, konden we pootje baden en in een riviertje in de buurt hebben we dammetjes gebouwd. Het sprookjeskasteel Neuschwanstein was vlakbij en ook hebben we nog een bezoek aan München gebracht. Ook al zo'n leuke stad.

Nu zijn we dan weer thuis, dat is ook fijn. We hebben er weer veel mooie herinneringen bij. Wat mij van de afgelopen dagen vooral is bijgebleven: niets zo mooi als dat iedereen gelukkig is.